Afgelopen maandag was de eerste dansmeditatie in de nieuwe ruimte.

Zonder mezelf op een voetstuk te willen zetten, besef ik me iedere keer weer dat het echt iets unieks is; de les die ik geef. Zo in de vertraging gaan. Je lijf zoveel ruimte geven dat het echt kan landen, en daarbij ook al je gedachten en emoties.

Afgelopen maandag maakten we contact met verschillende emoties en gemoedstoestanden, zo ook ‘voorzichtigheid’. We stelden ons voor dat we hele voorzichtige wezens waren, en pasten onze beweging, houding, gezichtsuitdrukking hierop aan.

Wat er toen gebeurde was heel bijzonder.
Mijn verwachting was dat iedereen zich terug zou trekken en er weinig contact zou zijn tussen de deelnemers.

Er gebeurde het tegenovergestelde: In die voorzichtigheid kwam er juist contact. Een contact met heel veel lef. Een contact zonder wegkijken of terugtrekken, zonder angst.

De uitwerking van deze oefening raakte mij persoonlijk. Ik ben best een voorzichtig persoon. En ik denk heel vaak dat ik wat spontaner of onvoorzichtiger zou moeten zijn. Nu voelde ik in mijn hele lijf wat een kracht er eigenlijk zit in voorzichtigheid. Voorzichtig zijn betekent niet dat je je afsluit of dat je dingen niet aangaat. Nee, het is een manier van bewegen en dingen benaderen die juist heel stabiel en stevig is.

Zo zijn er iedere keer weer parels te vinden in de dansmeditatie.